Познато е дека во фузионата реакција две лесни атомски јадра се соединуваат и создаваат едно потешко јадро, за разлика од фисијата, каде јадрото се дели. И покрај големиот напредок во науката и технологијата, до ден-денес немаме комерцијална фузиона централа која би ги заменила фисионите нуклеарни централи, кои произведуваат повеќе радиоактивен отпад.
Лабораторијата за физика на плазма во Принстон (PPPL) ги здружија силите со јужнокорејски истражувачи со цел да развијат концептуален дизајн за една ваква постројка која би се изградила во Јужна Кореја. Предложениот прототип, кој се вика K-DEMO, би требало да биде завршен до 2030 година, како завршен чекор пред конструкцијата на комерцијална фузиона централа која би произведувала чиста и одржлива енергија.
Големите реактори кои користат неутронски горива, како ITER, и производството со помош на парни турбини се најблиски до фузионата централа од инженерска и економска гледна точка. И фузионата и фисионата централа содржат мал извор на топлина кој придвижува стандардна парна турбина за производство на електрична енергија, при што се создава доволно неутронска радијација да би предизвикала проблеми при активацијата на материјалите. Главната разлика е во тоа што фузијата не произведува високорадиоактивен отпад (иако активираните материи мора потоа да се складираат правилно). Постојат некои идеи за конструкција на вакви електроцентрали кои би ја намалиле нејзината цена и големина, но напредокот и истражувањето во овие области не е ни блиску до нивото како кај токамак постројките.
Фузијата поседува многу од карактеристиките и предностите на обновливите извори на енергија (долготраен извор на енергија, не емитува стакленички гасови…), но и некои од предностите на изворите на енергија од ограничени ресурси, како фосилните горива и нуклеарната фисија (без репроцесирање). Исто како и овие, во моментов доминантни извори на енергија, фузијата би можела да обезбеди константно производство (соларната и ветерната зависат од надворешните услови) на кое било место.
Овој договор за соработка меѓу PPPL и Јужна Кореја ќе го унапреди развојот на фузионата енергија во двете земји. За таа цел, PPPL ќе работи на технички најнапредни дизајни и технологии, вклучувајќи го тука и нивниот National Spherical Torus Experiment (NSTX), кој е нивен најголем експеримент во областа на фузијата. На почетокот на проектот, истражувачи од двете земји ќе прават анализа на концептуалниот дизајн на K-DEMO, вклучувајќи го дизајнот и обликот на токамакот, како и јачината на магнетните полиња кои треба да ја контролираат плазмата.
По големина, K-DEMO треба да биде слично како и ITER, токамак голем колку седумкатница, во чија изградба заеднички вложија ЕУ, САД, Јужна Кореја и четири други држави. Предвидено е во 2020г. ITER да генерира 500MW во траење од 500 секунди, со цел да се демонстрира изводливоста на фузијата. Од друга страна, до крајот на истражувањата K-DEMO треба да генерира 1GW во траење од неколку недели, што претставува само еден чекор пред создавањето комерцијала фузиона централа.