Стиропор како изолациски материјал

Кога зборуваме за стиропор, ние всушност зборуваме за производ кој што се нарекува EPS (експандиран полистирен). EPS е изолациски материјал кој што се користи како за топлинска така и за звучна изолација. Најголемата примена на EPS е во градежната индустрија, но сите ние сме сведоци дека покрај топлинска изолација, стиропорот се употребува како еден вид на заштитна амбалажа на електричните производи (телевизори, компјутери, ладилници…). Во Европа се произведува околу 35 милиони m3 стиропор, на годишен ниво, што е доказ на големата употреба на овој производ. Најголемата употреба на овој производ, како што рековме е во градежната индустрија – како квалитетен изолатор.

Неговата улога како изолатор е да ги намали топлинските загуби во зимскиот период и да го намали прегревањето на ѕидовите во летниот период. Со оваа функција стиропорот доведува до големи енергетски заштеди, поточно ефектот на стиропорот како изолатор се намалени енергетски трошоци. Стиропорот е патентиран од страна на германскиот концерн BASF уште во далечната 1954 година, кога и започна сериското производство на овој производ – STYROPOR, кој што стана синоним за EPS.  Стиропор се нарекува и како „бела изолација“ или пак како „бели плочи“. Тајната на овој производ е во неговата структура, поточно во неговата ќелиска структура. Имено 1 m3 на стиропор содржи 3-6 милијарди затворени ќелии, кој што се исполнети со инертен воздух – најдобар природен изолатор.

Она што нас не интересира кај стиропорот се неговите термички и механички карактеристики. Механичките карактеристики на било каков материјал зависат од неговата густина – што е поголема густина на некој материјал, тој има поголеми механички карактеристики. Така и кај стиропорот. Во зависност каде го поставуваме, стиропорот треба да има различни механички карактеристики. Така на пример доколку го вградуваме во подови тој треба да биди поцврсти….итн. Што се однесува до неговите термички карактеристики, максимално дозволена работна температура за EPS, како и за сите термопластични материјали зависи пред се од интензитетот, како и од времето на изложеноста на високите температури.

Стиропорот може да ја поднеси краткотрајната температура од 95 °C. Но доколку го употребуваме битуменот или некој друг вид на жежок премаз, кој што бараат поголема температура на пократок временски период, стиропорот може да ја издржи и до 110 °C. Со зголемувањето на густината на стиропорот се зголемува и отпорноста на повисоките температури. Максималната трајна температура на неоптеретениот стиропор изнесува 85°C. Топлинската спроводливост на овој материјал изнесува околу 0,040 W/m K. Со зголемувањето на неговата густина, се зголемуваат и неговите изолациските карактеристики, поточно коефициентот на топлинската спроводливост е помала. Што се однесува до отпорната кон огнот, стиропор е класифициран како B1 материјал, поточно како тешко запалив материјал.

Повеќе за стиропор и за неговите карактеристики на следниот линк од каде е и преземен дел од текстот.